10 βασικά στοιχεία για την εφαρμογή Θετικής Διαπαιδαγώγησης

Αυτά τα σημεία βοηθούν τους γονείς να δημιουργήσουν μια σχέση βασισμένη στην αγάπη, τον σεβασμό και την κατανόηση, ενώ παράλληλα ενισχύουν την ανάπτυξη θετικών συμπεριφορών στα παιδιά μέσα από την ενσυναίσθηση και την υπομονή.

  1. Δημιουργήστε σύνδεση πριν τη διόρθωση

Η σχέση γονέα-παιδιού αποτελεί τη βάση της Θετικής Διαπαιδαγώγησης. Πριν δώσετε οδηγίες ή διορθώσετε, φροντίστε να συνδεθείτε συναισθηματικά με το παιδί, αναγνωρίζοντας τα συναισθήματά του και εκφράζοντας κατανόηση. Όταν υπάρχει σύγκρουση, κάντε ένα βήμα πίσω και ξεκινήστε ξανά με ψυχραιμία. Για παράδειγμα, όταν ένα παιδί δε θέλει να πάει για ύπνο μπορείτε να του πείτε «Ξέρω ότι δεν θέλεις να σταματήσεις το παιχνίδι, αλλά είναι ώρα για ύπνο».

  1. Εμπλέξτε τα παιδιά

Ακόμα και τα μικρά παιδιά έχουν άποψη. Δώστε τους ευκαιρίες να συμμετέχουν σε αποφάσεις με κατάλληλες για την ηλικία τους επιλογές, ώστε να νιώθουν χρήσιμα και δυνατά. Για παράδειγμα, για να φύγετε πιο εύκολα από το σπίτι ρωτήστε το παιδί «Θες να κρατήσεις την κουβέρτα ή τα μπισκότα καθώς πάμε στο αυτοκίνητο; Εσύ αποφασίζεις.»

  1. Δημιουργήστε ρουτίνες

Οι σταθερές και επαναλαμβανόμενες ρουτίνες βοηθούν τα παιδιά να νιώθουν ασφάλεια και να κατανοούν τι θα συμβεί στη συνέχεια. Χρησιμοποιήστε πίνακες με εικόνες για να ενθαρρύνετε την αυτονομία, αποφεύγοντας τις ανταμοιβές που επικεντρώνονται στην εξωτερική επιβράβευση. Για παράδειγμα, “Τώρα είναι ώρα για μπάνιο”.

  1. Διδάξτε τον σεβασμό δείχνοντας σεβασμό

Δείξτε στα παιδιά πώς να σέβονται, μιλώντας τους με ευγένεια και υπομονή, ακόμη και όταν τους ζητάτε να κάνουν κάτι δύσκολο ή να σταματήσουν μια δραστηριότητα. Αποφύγετε ντροπή και ταπείνωση, καθώς αυτές οι συμπεριφορές δημιουργούν ασέβεια και αντίσταση. Για παράδειγμα, «Σε δύο λεπτά πρέπει να φύγουμε από τις κούνιες. Θες να κάνεις άλλη μια φορά κούνια ή να πας στην τραμπάλα;»

  1. Χρησιμοποιήστε το χιούμορ

Το γέλιο και το παιχνίδι μπορούν να μετατρέψουν δυσάρεστες καταστάσεις σε ευχάριστες. Μετατρέψτε τις εντολές σε προκλήσεις ή παιχνίδια, ώστε το παιδί να συνεργάζεται με χαρά, π.χ. ποιος θα κάνει πιο γρήγορα το μπάνιο ή θα μαζέψει τα παιχνίδια. Για παράδειγμα, «Λες να καταφέρεις να βουρτσίσεις τα δόντια σου και να βάλεις τις πιτζάμες σου πριν το κάνει ο μπαμπάς;»

  1. Μπείτε στον κόσμο του παιδιού σας

Κατανοήστε τα συναισθήματα και τις ανάγκες του παιδιού, ειδικά στις κρίσεις θυμού ή απογοήτευσης. Αναγνωρίστε τα συναισθήματά του, αγκαλιάστε το και βοηθήστε το να τα διαχειριστεί χωρίς να το χειραγωγείτε. Δείτε τον κόσμο μέσα από τα μάτια του και σεβαστείτε τις δυνατότητες και τους περιορισμούς του. Όταν δε θέλει να φύγει από τις κούνιες αγκαλιάστε το και πείτε του «Είσαι πολύ αναστατωμένος τώρα. Ξέρω ότι θέλεις να μείνεις, αλλά ήρθε η ώρα να φύγουμε.»

  1. Ακολουθήστε με ευγενική και σταθερή δράση

Όταν λέτε κάτι, να το εννοείτε και να το εφαρμόζετε με συνέπεια και σεβασμό. Μην δίνετε άδειες απειλές ή υποσχέσεις που δεν μπορείτε να κρατήσετε. Αν χρειαστεί, απλά κατευθύνετε το παιδί σε άλλη δραστηριότητα χωρίς πολλή φλυαρία ή θυμό.

  1. Να είστε υπομονετικοί

Η μάθηση και η ανάπτυξη απαιτούν χρόνο και επανάληψη. Μην περιμένετε άμεση συμμόρφωση ή αλλαγή σε συμπεριφορές. Κατανοήστε ότι το παιδί εξελίσσεται και διδάξτε το ήρεμα και με συνέπεια, χωρίς ενοχές ή θυμό.

  1. Παρέχετε επίβλεψη, απόσπαση προσοχής και ανακατεύθυνση

Αντί να λέτε τι δεν πρέπει να κάνει το παιδί, δείξτε του τι μπορεί να κάνει. Χρησιμοποιήστε απόσπαση προσοχής ή ανακατεύθυνση για να αποφύγετε συγκρούσεις και να κατευθύνετε την ενέργεια του παιδιού σε θετικές δραστηριότητες. Αντί να πείτε «Μην χτυπάς τη γάτα», δείξτε του πώς να χαϊδέψει απαλά τη γάτα. Όταν κατανοήσετε ότι τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν το «όχι» όπως νομίζετε, τότε έχει περισσότερο νόημα να χρησιμοποιήσετε περισπασμό κι ανακατεύθυνση.

  1. Αποδεχτείτε τη μοναδικότητα του παιδιού σας

Κάθε παιδί αναπτύσσεται με τον δικό του ρυθμό και έχει διαφορετικά δυνατά σημεία. Μην συγκρίνετε το δικό σας με άλλα παιδιά και προσαρμόστε τις προσδοκίες σας στις ανάγκες και τις δυνατότητές του. Υποστηρίξτε το σαν προπονητής, παρατηρώντας και ενθαρρύνοντας την αυτονομία και τα ενδιαφέροντά του.